سخنی با اولیا

  با یاد ونام خدا

  با سلام و آرزوی موفقیت برای شما

  برادر و خواهر گرامی

 با تشکر از تمام محبتهایی که در حق من روا داشته اید، این متن را در اینترنت دیدم و واقعا به دلم نشست. آن را روی وبلاگ می گذارم شاید به درد بخورد و به کار آید.  

  به جای نابغه، خوشبخت تربیت کنید. 

  چندی است که خانواده ها در این تب و تاب افتاده اند که کودکمان را فلان کلاس و بهمان موسسه ثبت نام کنیم تا نابغه شود.و بعد از کلی رفت و امد نتیجه ای جز خشم و اضطراب و افسردگی برای کودکشان ندارد.

  گیریم که کودک شما بتواند یک عدد 8 رقمی را در یک عدد 5 رقمی ضرب کند و جوابش را در یک صدم ثانیه بگوید، یا بتواند در 15 سالگی لیسانس بگیرد، یا حافظ کل دیوان حافظ و سعدی و مولانا شود....

  آیا آن وقت می تواند درست زندگی کند؟ از زندگی لذت ببرد؟ مسایلش را حل کند؟ درست تصمیم بگیرد؟ دوست پیدا کند؟  اصلا می تواند بخندد؟

  کودکان ما نیازی به نابغه شدن ندارند،

  اما نیاز دارند که بدانند چگونه زندگی کنند.

  نیاز دارند که توانایی هایشان را بشناسند و بتوانند آنها را بکار گیرند.

  حقشان نیست بار آرزوهای از دست رفته ی ما را به دوش بکشند و کودکی شان فدای خواسته های ما شود.

  حقشان این است که مطابق شخصیتشان پرورش داده شوند.

  حقشان این است که شاد باشند و از زندگی لذت ببرند.